MacinderQuote.jpg

του Μαυρόπουλου Παναγιώτη, 15 Φεβ 2014

Από πολλούς θεσμικούς φορείς της χώρας μας έχει επισημανθεί κατ’ επανάληψη η διαχρονική έλλειψη ενός θεσμικού κειμένου στο οποίο θα διατυπώνεται η πολιτική της χώρας σε θέματα που άπτονται της εθνικής της ασφαλείας. Το κείμενο αυτό, το οποίο παγκοσμίως ονομάζεται Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας, λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και μέσο παροχής κατευθύνσεων προς τους εμπλεκομένους κρατικούς φορείς με σκοπό το συντονισμό του έργου τους σε θέματα ασφαλείας.

Η Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας είναι ένα γενικόλογο κείμενο το οποίο περιλαμβάνει κατ’ αρχήν μια γενική περιγραφή του διεθνούς, περιφερειακού και τοπικού περιβάλλοντος ασφαλείας και στο πλαίσιο αυτό περιγράφεται η θέση της συγκεκριμένης χώρας στο σχετικό καταμερισμό ισχύος· διατυπώνονται τα θεμελιώδη συμφέροντά της σε υψηλό επίπεδο και με γενικούς όρους, πλην όμως με σαφήνεια και επαρκή ανάλυση (κάθε άλλο κείμενο ασφαλείας, για θέματα θεμελιωδών συμφερόντων, πρέπει να αναφέρεται σ’ αυτό)· τέλος, στο έγγραφο περιγράφονται σε γενικές γραμμές οι τρόποι προστασίας των συμφερόντων αυτών με τη χρήση των διαθεσίμων εθνικών πόρων και της συνολικής εθνικής ισχύος της χώρας.

Είναι προφανές ότι η χώρα μας έχει άμεση ανάγκη από ένα ανάλογο κείμενο στο οποίο η κυβέρνηση θα διατυπώνει μετά παρρησίας τα θεμελιώδη συμφέροντά της, τα οποία αναπόφευκτα και κατ’ ελάχιστον περιλαμβάνουν θέματα όπως (1) η ασφάλεια της χώρας με την έννοια της προστασίας της εδαφικής της ακεραιότητας και των πολιτών της, (2) η ευημερία των πολιτών, (3) η διασφάλιση και προστασία αξιών όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και (4) η προστασία των πολιτών της, όπως επίσης και των ελληνικών πληθυσμών που διαβιούν εκτός των ορίων του ελληνικού κράτους.

Είναι επίσης προφανές ότι η έκδοση της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας, όπως και η σχετική με αυτή ίδρυση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (έστω και μέσω της αλλαγής του σκοπού και της οργάνωσης του ΚΥΣΕΑ), έχουν ήδη καθυστερήσει υπερβολικά και δεν μπορούν να αναβάλλονται εσαεί. Εξάλλου, το συγκεκριμένο είναι ένα θέμα του οποίου η επίλυση δεν απαιτεί ούτε οικονομικούς πόρους ούτε άδεια από την τρόϊκα!

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ένθετο ΜΑΡΣ της εφημερίδας ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, το Σάββατο 22 Φεβ 2014.

του Μαυρόπουλου Παναγιώτη, Τετάρτη 27 Αυγ 2014

Η αξία την οικονομίας ως πηγής ισχύος ενός κράτους και ως του σημαντικότερου συντελεστή ισχύος του έχει επισημανθεί ήδη από τον Θουκυδίδη. Η σημασία της βέβαια στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων ενός κράτους δεν περιορίζεται στην υποστήριξη των άλλων παραγόντων ισχύος (της διπλωματίας και της στρατιωτικής ισχύος) αλλά επεκτείνεται και στον αυτοδύναμο ρόλο της, στη μορφή του «καρότου» (εξαγορά) ή του «μαστιγίου» (διακοπή εξωτερικής βοήθειας).

του Αντγου ε.α. Μαυρόπουλου Παναγιώτη, Σάββατο 15 Φεβ 2014

Ο Μάρτιος είναι παραδοσιακά για το στράτευμα ο μήνας των κρίσεων και των προαγωγών. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι το υφιστάμενο σύστημα αξιολόγησης και προαγωγών του στρατεύματος είναι αναξιόπιστο.

Αυτό αποδεικνύεται από το μεγάλο αριθμό αξιόλογων αξιωματικών οι οποίοι διαχρονικά αναρριχήθηκαν στα ανώτατα αξιώματα. Οι ελάχιστες, και δυστυχώς πλέον προβεβλημένες, περιπτώσεις αναξιοκρατίας δεν συνιστούν λόγο απαξίωσής του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το σύστημα δεν επιδέχεται βελτιώσεις.

Η πλέον σημαντική από αυτές είναι η αποφυγή των κομματικών παρεμβάσεων, γεγονός που είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο. Στα κόμματα προσφεύγουν μόνο οι ανίκανοι. Οι άλλοι δεν έχουν ανάγκη από «του κισσού το πλάνο ψήλωμα …», διαθέτουν το βιογραφικό τους. Αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια των περσινών κρίσεων στο Στρατό Ξηράς είναι ενδεικτικό. Μια πλειάδα ικανότατων αξιωματικών απαξιώθηκε για την εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων.

Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα

Μια άλλη σημαντική βελτίωση θα ήταν ο συνδυασμός των υποψηφιοτήτων με τις προς πλήρωση θέσεις, οι οποίες βέβαια απαιτούν συγκεκριμένα προσόντα. Το υφιστάμενο σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι υποψήφιοι σε πρώτο στάδιο προάγονται ή διατηρούνται στον ίδιο βαθμό και σε δεύτερο στάδιο τοποθετούνται στις διαθέσιμες θέσεις πρέπει να αναθεωρηθεί. Και βέβαια, της διαδικασίας αυτής θα πρέπει να προηγείται (ενδεχομένως σε ανύποπτο χρόνο) η συνέντευξη των υποψηφίων με βάση ένα πλάνο συζήτησης σχετικό με τα προσόντα της υπόψη θέσης (για παράδειγμα, οι υποψήφιοι αντιστράτηγοι θα πρέπει να ερωτώνται για το όραμά τους για το στράτευμα, τον τρόπο χρήσης της στρατιωτικής ισχύος για την υποστήριξη και την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων, κλπ). Δεν απαιτείται παρά η συνέντευξη μιας περίπου ώρας για να κριθεί η επάρκεια και η καταλληλότητα οποιουδήποτε ατόμου σε σχέση με τις απαιτήσεις κάποιας θέσης.

Τέλος, το σύστημα μπορεί να βελτιωθεί θεαματικά εάν οι κρίσεις κλιμακωθούν σε βάθος χρόνου. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον οι επιλεγέντες Αρχηγοί να προχωρήσουν σε αντικειμενικές και δίκαιες κρίσεις των υποψηφίων Αντιστρατήγων εντός διημέρου.  Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος για τον οποίο θα πρέπει οι κρίσεις των ανωτάτων να έχουν ολοκληρωθεί εντός δύο εβδομάδων;

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ένθετο ΜΑΡΣ της εφημερίδας ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, το Σάββατο 15 Φεβ 2014.